Mensen zeggen weleens over een andere organisatie dat die “veel verder is”. Er wordt met ontzag gekeken naar wat die organisatie allemaal doet en hoe hoog zij op een ‘maturity matrix’ scoren. Maar die ‘maturity matrices’ meten vooral of je veel instrumenten gebruikt (lees: "Projectvolwassenheid"). Hoe meer, hoe beter.
Dat “meer” niet altijd beter is hoef ik hopelijk niet meer uit te leggen. Je moet zorgen dat je de juiste dingen doet om tot succes te komen. Het is niet zo dat meer dingen doen, betekent dat je meer juiste dingen doet. Veel instrumenten die bij een ander bedrijf meerwaarde hadden hoeven dat voor jouw organisatie helemaal niet te hebben. En als ze geen meerwaarde hebben dan vormen ze slechts ballast.
Daarnaast kan je nog betwijfelen of de door anderen gebruikte instrumenten voor dat bedrijf wel meerwaarde hebben. Er zijn nogal wat concepten en methoden geïntroduceerd en/of geïmplementeerd in organisaties waar kanttekeningen bij zijn te plaatsen, zoals de balanced score card, de PDCA-cirkel, best practices, MBO, de ideeën van Lencioni, prestatiebeloning, organisatiecultuur, het primaat van de lijn, enzovoort. Veel zaken die wat verder van het primaire proces afstaan zijn totaal overbodig, maar worden er toch met de haren bijgesleept.
Veel van die concepten brachten weinig, behalve verwarring. Ze kosten veel tijd en geld en leveren niets of nauwelijks iets op. Kortom, achteraf blijkt er nogal vaak sprake van bullshit te zijn. En dat is dan ook het eerste waar ik aan denk als ik iemand hoor zeggen dat een bepaalde partij “veel verder is” dan anderen of op een hoger niveau opereert. Bij een nadere verdieping in de dingen die deze organisaties doen blijkt helaas vaak dat die dingen zich slechts kenmerken door een hoger en moeilijker te herkennen bullshit-karakter.