Er doen zich in projecten altijd momenten voor waarop de keuze om door te gaan spannend is. Dat kan zijn bij het besluit om een volgende fase in te gaan, maar het kan zich ook gedurende fasen voordoen. Bijvoorbeeld als het draait om het in gang zetten van een bepaalde activiteit.
Ongeacht wat de reden is om een pas op de plaats te maken, er speelt altijd de angst dat als het project of de activiteit toch verder gaat, er tijd verspeeld wordt.
Om onnodige vertraging te voorkomen kan er in die gevallen altijd worden gekeken of er zogenaamde ‘no regrets’ zijn. Ofwel, zijn er activiteiten die je door kan laten gaan zonder er spijt van te krijgen. Dingen die altijd van nut blijven ook als het gehele project of de activiteit niet doorgaat.
Ook als er nog fundamentele keuzes in de aanpak van het vervolg van een project of zelfs over de scope gemaakt moeten worden, kan het kijken naar ‘no regrets’ geen kwaad.
Het voordeel van het uitvoeren van ‘no regrets’ is dat je daarmee (meestal) kan voorkomen dat de betreffende activiteiten later alsnog op het kritieke pad komen te liggen. Als dat zou gebeuren, terwijl het niet nodig was, is dat zonde.
Een voorbeeld.
Een gebouwontwerp blijkt tot een raming te leiden waarmee een budgetoverschrijding dreigt. Een bezuinigingsslag is nodig. Er is geen discussie over de vraag of er überhaupt wel een gebouw moet komen, nee, er is alleen een tussenslag nodig om binnen het budget te komen.
Mogelijke ‘no regrets’ in zo’n geval zijn bijvoorbeeld het laten uitvoeren van onderzoek naar de geotechnische en milieukundige bodemkwaliteit. Die onderzoeken leveren informatie op die sowieso nodig is, ongeacht de omvang en aard van het gebouw.
Dit blog is eerder op mijn oude blog geplaatst