Hier wat kanttekeningen van Brené Brown over perfectionisme. Ik vond het interessant genoeg om, te delen. Allereerst haar definitie van perfectionisme.
Nadat ik me met behulp van de gegevens een weg had gebaand door het oerwoud van mythen, heb ik de volgende definitie van perfectionisme ontwikkeld:
- Perfectionisme is een schadelijk en verslavend systeem van overtuigingen dat uitgaat van de volgende basisgedachte: Als ik er perfect uitzie en alles perfect doe, kan ik de pijnlijke gevoelens die schaamte, afkeuring en verwijten veroorzaken, voorkomen of tot een minimum beperken.
- Perfectionisme is schadelijk, omdat perfectie gewoonweg niet bestaat. Het is streven naar een onhaalbaar doel. Perfectionisme heeft meer te maken met hoe anderen ons zien dan met interne motivatie. En op hoe anderen ons zien, hebben we geen enkele invloed, hoeveel tijd en energie we er ook in steken.
- Perfectionisme is verslavend, want wanneer we te maken krijgen met schaamte, afkeuring en verwijten – en dat is onvermijdelijk –, denken we dat dat komt doordat we niet perfect genoeg waren. In plaats van vraagtekens te plaatsen bij de kromme logica van perfectionisme, bijten we ons vervolgens nog meer vast in onze inspanningen om er perfect uit te zien en alles helemaal goed te doen.
- Perfectionisme maakt ons bijzonder kwetsbaar voor schaamte, afkeuring en verwijten, en dat leidt tot nog meer schaamte en zelfverwijt: ‘Het is mijn eigen schuld. Ik voel me zo, omdat ik niet goed genoeg ben.
Brown heeft het vooral over perfectionisme van individuen. Ik zie in veel organisaties ook een streven naar perfectionisme van het werk dat er gedaan wordt. Dit al dan niet aangemoedigd door kwaliteitsborgers en auditoren.
Ik heb eens een medewerker horen verzuchten waarom de organisatie het nog weer “beter” wilde doen. Deze organisatie deed het goed, maar de (meeste) medewerkers werden wel geplaagd door heel veel procedures en afspraken. En, ondanks dat de organisatie het goed deed, wilde men het almaar beter krijgen. En dat resulteerde natuurlijk in nog meer regels, formats en procedures.
Ik kan het niet laten hierbij op te merken dat die organisatie daardoor wel steeds meer mensen nodig had. Zonder dat er veel meer resultaat in de vorm van ‘output’ werd geleverd.
Geen wonder. De 80/20 regel stelt dat 80% van het resultaat met 20% inspanning wordt geleverd en dat de overige 20% van het resultaat 80% van de inspanning vergt. De organisatie waar ik het over had zat al ver over de 80% resultaat heen en wilde nog meer bereiken. Tegen de bekende kosten.
Ik durf daarom wel te zeggen dat wat Brené Brown over perfectionisme zegt ook voor organisaties geldt. Al was het maar omdat het op zijn minst voor de individuen binnen een organisatie geldt die almaar meer naar perfectionisme blijven streven.
Citaten uit “De kracht van kwetsbaarheid”.
Boekbespreking “De kracht van kwetsbaarheid”
“De kracht van kwetsbaarheid” bij bol.com en bij managementboek.nl