Een collega deed een dure managementcursus en kwam enthousiast terug. Het was iemand die sommige dingen niet begreep. Hoe je het ook probeerde uit te leggen, het kwam niet over. Over de cursus zei hij: “ik wist helemaal niet dat dat niveau bestond”.
Ik bedacht toen: nee, dat snap ik. Want wat je niet kent, dat kan je niet kennen. Logisch zult u zeggen. Een beetje een overbodige zinsnede omdat het zo evident is.
Allemaal waar natuurlijk.
Maar... als jij wel kent, wat de ander niet kent, dan is het soms onmogelijk om die kennis over te brengen. Iedereen met meer kennis, ervaring en intelligentie dan een ander heeft het wellicht wel meegemaakt. Je ziet en hoort iets en duidt het meteen. Het lijkt voor jou volkomen vanzelfsprekend op dat moment. Je kan je amper voorstellen dat een ander totaal niet begrijpt wat jij begrijpt en dat die ander iets doet, waarvan jij weet dat het een totaal verkeerde keuze is. Maar, omdat de ander niet kent wat jij wel kent is niet over te brengen waarom het fout is. Voor de ander klinkt het misschien wellicht zelfs vaag. En mogelijk ziet die ander totaal geen logica in wat jij zegt. Hij denkt dat jij de weg kwijt bent, terwijl jij weet dat hij echt iets fout doet.
Niet dat dit altijd tot onoverkomelijke of grote problemen leidt. Je praat gewoon op een ander denkniveau en je komt niet tot echte communicatie. Lastiger wordt het wanneer het om iets essentieels gaat en nog lastiger wanneer die ander een manager is die hoger op de ladder staat dan jij.
En met dat laatste heb ik herhaaldelijk te maken gehad. Onder andere met de bovengenoemde collega. Toen hij zijn hierboven geciteerde uitspraak deed, bedacht ik: tja, dat maakt het werken met jou soms zo moeilijk.