Tijdens het roloverleg binnen holacracy worden bij een wijziging van rollen tot tweemaal toe alle aanwezigen bevraagd. Dit nadat ze dan al de gelegenheid hebben gehad om verhelderende vragen te stellen. Eenmaal mag iedereen reacties geven op een voorstel, daarna mag iedereen aangeven of hij bezwaren heeft. Soms ervaren mensen dit als stroperig, zeker wanneer er veel mensen bij een overleg aanwezig zijn. Maar, het is niet voor niets zo ingericht.
Binnen traditionele overleggen zie je vrijwel altijd dat enkele mensen steeds het woord voeren of zo snel het woord nemen dat anderen geen kans maken om aan het woord te komen. Vooral extraverte mensen kunnen er slecht tegen als het even stil blijft wanneer meer introverte mensen misschien nog aan het nadenken zijn. Daarom vullen de extroverte mensen de stilte, soms met niet al te doordachte opmerkingen, maar ja, anders bleef het stil hè? De dominantere mensen bepalen vaak wat er gezegd wordt, ze overschaduwen de minder dominanten. Hierdoor wordt waardevolle inbreng vaak niet ingebracht. Soms omdat iemand die minder dominant is, gewoon niet aan het woord komt. Soms omdat iemand nog even moet nadenken en daardoor het momentum mist en zich bezwaard voelt om er later op terug te komen.
De vorm van het roloverleg binnen holacracy voorkomt een dergelijke dominantie van bepaalde mensen. Alle meningen en bijdragen tellen. Iedereen levert inbreng en moet ook inbreng leveren. Dus ook die stille kracht wordt gehoord.
En dat is die eventueel gevoelde stroperigheid wel waard, lijkt mij!
Voor meer uitleg over holacracy, o.a. over het roloverleg, zie “Holacracy en ik”.
