In groepen, in de maatschappij en in organisaties nemen mensen ten opzichte van elkaar bevoorrechte posities in. In hiërarchische organisaties is dit het meest duidelijk. Hoe hoger je positie op de ladder, hoe meer bevoorrecht je bent. Hoe hoger je ‘ranking’. Hoe meer vrijheid je hebt. Veel mensen beseffen niet dat ze over voorrechten beschikken. Als je op een bepaald moment leiderschap pakt en dat wordt geaccepteerd heb je een hogere ‘ranking’ dan anderen. Dat je dan vrijheden pakt die anderen ontberen kan een voordeel zijn omdat je met je plannen en acties door kan gaan zonder je al teveel bezig te houden met wat anderen ervan vinden. Maar er is ook een groot nadeel als dit doorslaat. Jitske Kramer zegt er in “Tricky tijden” dit over.
Het nadeel is dat leiders die hoog scoren op eigenwijsheid en ego, en laag op empathie en inlevingsvermogen, vaak een spoor van vernietiging met zich meebrengen. Vaak wordt gedacht dat narcisten zich aangetrokken voelen door hoge posities, maar Julie Diamond toont aan dat het er veel meer op lijkt dat veel macht en ranking narcistische eigenschappen in ieder van ons wakker maken.
Ik denk dat iedereen dan gelijk een paar voorbeelden in het hoofd heeft uit de politiek en/of uit organisaties waar hij/zij werkt of gewerkt heeft. Toch?
Citaat uit “Tricky tijden”.
Boekbespreking “Tricky tijden”
https://www.markensteijn.com/index.php/weblog/831-boekbespreking-tricky-tijden